Kunst in de Koepel | Cel 03 | ‘WELTINNENRAUM’
EXPOSITIE ‘WELTINNENRAUM’
KUNSTENAAR Emma van Drongelen i.s.m. Rogier Cornelisse (poëzie),
LOOPTIJD 1 November 2025 – 16 Mei 2026,
OPENINGSTIJDEN dagelijks van 8.00 tot 24.00.
‘WELTINNENRAUM’’ is een kunstwerk dat Emma van Drongelen speciaal voor haar expositie in Cel
03 in De Koepel gemaakt heeft. Het werk bestaat uit een grote tekening in de vorm van een drieluik -een
groot middenstuk op doek en 2 houten zijpanelen - een bankje voor het werk om op te zitten en een
gedicht van Rogier Cornelisse dat om de zoveel tijd in de ruimte te horen is, voorgedragen door Trudi
Klever.
De voormalige gevangeniscel is getransformeerd tot een klein tempeltje, een bezinningsruimte, een
ruimte van verstilling. De kleine ruimte van de cel vraagt om introspectie. Volgens Emma is in
gevangenschap de enige mogelijkheid om tot vrijheid te komen: naar binnen te keren en de grote ruimte
te ontdekken die iedereen in zich draagt. Het werk is een uitnodiging voor de toeschouwer om naar deze
verstilde innerlijke ruimte te gaan.
De thematiek en de titel van het kunstwerk zijn geïnspireerd op een passage uit een gedicht dat Rainer
Maria Rilke schreef in 1914.
Durch alle Wesen reicht der eine Raum:
Weltinnenraum. Die Vögel fliegen still
durch uns hindurch. O, der ich wachsen will,
ich seh hinaus, und in mir wächst der Baum.
ENG: ‘WELTINNENRAUM" is an artwork created by Emma van Drongelen specifically for her exhibition in
Cell 03 at De Koepel. The work consists of a large triptych drawing - a large centerpiece on canvas and
two wooden side panels - a bench to sit on in front of the artwork, and a poem by Rogier Cornelisse that
plays periodically throughout the space, by Trudy Klever.
The former prison cell has been transformed into a small temple, a space for reflection, a place of
tranquility. The small cell calls for introspection. According to Emma, the only way to find freedom in
captivity is to turn inward and discover the large space that everyone carries within. The work invites the
viewer to enter this tranquil inner space.
The work's theme and title are inspired by a passage from a poem written by Rainer Maria Rilke in 1914
(see above).